CD&V'ers van Beweging.net hebben de sleutel in handen
vrijdag 21 november 2014
Binnen Beweging.net is men duidelijk niet blij met het regeerprogramma .Dit kon ik als lid van de algemene vergadering aanhoren.
De aanvankelijke voorzichtige positieve evaluatie op het Vlaams en Federaal niveau heeft plaats gemaakt voor grote ergernis.
Het ACV, de vakbondspartner, is koploper in het ongenoegen. De werkman stort een deel van zijn centjes in de kluizen van het kapitaal.
De CM, die andere grote partner, wordt door de regering niet aanzien als een vertegenwoordiger van de patiënten. Uiteraard wordt de socialistische bond op eenzelfde manier behandeld. Privatisering van de zorg is het moto.
Femma en de andere socio-culturele organisaties zoals KWB en OKRA worden zeer sterk beperkt inzake werkingsmiddelen.
Wereldsolidariteit, de ngo van de beweging, berekende dat ontwikkelingshulp niet de beoogde 0,7% zal krijgen maar hooguit zal afklokken op 0.35%.
Familiehulp de thuiszorgafdeling van de beweging krijgt door de verhoging van de dienstencheques ook de rekening gepresenteerd.
Men stelt vast, ik beaam dat, dat de politiek-beweging.net-mandatarissen het bij de verkiezingen heel goed deden, ze behaalden federaal 10 van de 18 Vlaams-christendemocratische zetels .
Dit resultaat toont dat de CD&V een belangrijke factor van betekenis blijft dank zei de BEWEGING.NET.
Vandaag wil ik me even in de plaats stellen van deze mandatarissen. Het klinkt pretentieus maar ik vind dat ik dat als geëngageerde KWB’er, ACV’er en beweging.netter kan, want ik ben gepokt en gemazeld in de christelijke arbeidersbeweging, een organisatie waarop ik zeer fier ben.
Zo een mandataris moet loyaal zijn aan de partij (CD&V)waarvan hij denkt dat het zijn waarden van solidariteit en evenwaardig uitdraagt. Door de deelname van de CD&V aan die rechtse regering wordt die loyauteit erg in vraag gesteld. De Beweging verwacht eigenlijk het tegenovergestelde en blijft in de kou staan. Dit is voor deze mandatarissen, voor wie ik diep respect en medeleven heb, een onmenselijke opdracht.
Andere politici die ook met hart en ziel voor de beweging kozen, maar met andere politieke keuzes, hebben het veel makkelijker, in mijn omgeving kozen Veer Dusauchoit (GROEN) en Tine Van Rompuy (PVDA) voor andere partijen om hun maatschappelijke visie in de praktijk te brengen. Deze dames zijn geëngageerd binnen partijen die inhoudelijk beter matchen met de visie van de beweging. Zij worden echter omwille van een vergeeld congresbesluit nooit als volwaardig deel van de beweging beschouwd.
De huidige federale regering heeft 85 zetels op 150 ter ondersteuning , de 10 ACW ‘ers ( ik gebruik nog veel de oude naam) kunnen het verschil maken. Zij hebben het lot van Michel I in de hand . Een druk van deze tien op de rode knop in het parlement volstaat om Michel 1 naar de koning te sturen. Waar wachten ze op?
Hun positief handelen maakt alle stakingen overbodig.
